تعاريف كلي و اصول

كارگر : كسي است كه به هر عنوان در مقابل دريافت حق السعي اعم از مزد، حقوق، سهم سود و ساير مزايا به درخواست كارفرما كار مي كند.(ماده ٢)

كارفرما: شخصي است حقيقي يا حقوقي كه كارگر به درخواست و به حساب او در مقابل دريافت حق السعي كار مي كند.

مديران و مسئولان و به طور عموم كليه كساني كه عهده دار ادارة كارگاه ها هستند، نمايندة كارفرما محسوب مي شوند وكارفرما مسئول كليه تعهداتي است كه نمايندگان مذك ور در قبال كارگر به عهده مي گيرند. در صورتي كه نمايندة كارفرما خارج از اختيارات خود تعهدي بنمايد وكارفرما آن را ( نپذيرد،در مقابل كارفرما ضامن است.(ماده ٣)

كارگاه: محلي است كه كارگر به درخواست كارفرما يا نمايندة او درآنجا كار مي كند از قبيل مؤسسات صنعتي ، كشاورزي، معدني، ساختماني، ترابري، مسافربري، خدماتي، تجاري، توليد، اماكن عمومي و امثال آن . كلية تأسيساتي كه به اقتضاي كار متعلق به كارگاه اند، ازقبيل نمازخانه، شيرخوارگاه، نهارخوري، تعاوني ها، مهدكودك، درمانگاه، حمام، آموزشگاه حرفه اي، قرائت خانه،كلاسهاي سوادآموزي و ساير مراكز آموزشي و اماكن مربوط به شورا و انجمن اسلامي و بسيج كارگران، ورزشگاه و وسايل اياب و ذهاب و نظاير آنها جزء كارگاه مي باشند.(ماده ٤)